دیسک کمر به حالتی گفته می‌شود که یکی از دیسک های بین مهره‌های فردی که ستون فقرات را تشکیل می‌دهد دچار مشکل می‌شود. فرض کنید دیسک موجود در ستون فقرات به عنوان یک پیراشکی ژله‌ای است، با یک مرکز نرم‌تر و در قسمت بیرونی محکم تر – دیسک کمر مانند “ژله ای” است که از طریق پارگی در قسمت بیرونی محافظ دیسک، خارج می‌شود.
برخی از افراد مبتلا به دیسک کمر هیچ علائمی ندارند ، اما برخی دیگر با درد پا ، بی حسی یا ضعف، سر و کار دارند. بیشتر بیماران مبتلا به دیسک کمر نیازی به عمل جراحی ندارند ، اما برخی از افراد به آن احتیاج دارند.
فهرست مطالب
دیسک کمر چیست؟
پارگی در قسمت محکم و فیبری اطراف دیسک باعث ایجاد بیماری دیسک کمر می‌شود. برخی از مواد نرم و ژلاتینی در داخل دیسک شکسته می‌شوند، و به داخل کانال نخاعی می‌ریزند و ممکن است بر عصب موجود در این ناحیه فشار وارد کنند. هر کسی می‌تواند به دیسک کمر مبتلا باشد، اما افراد مسن بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند.
دیسک بیرون زده (بر خلاف دیسک کمر) مانند داشتن هوای کم در تایر توصیف شده است. بخشی از حالت ضربه گیری در وسط دیسک از بین می رود ، دیسک فرو می رود و حلقه فیبری بیرون می زند. بیرون زدگی دیسک یک پدیده طبیعی است و به طور کلی باعث ایجاد علائم نمی‌شود، مگر اینکه روی ریشه های عصبی فشار وارد کند.
علل و عوامل خطر
در بیشتر موارد ، دیسک کمر نتیجه فرسودگی است که به آن دژنراسیون دیسک گفته می‌شود. دیسک های ستون فقرات با گذشت زمان میزان آب طبیعی خود را از دست می‌دهند و همین امر باعث انعطاف پذیری کمتری و مستعد پارگی و پاره شدن آن می‌شود. در بیشتر موارد ، علت دقیق دیسک کمر نمی‌تواند مشخص شود ، اگرچه وقایع آسیب زا مانند افتادن یا ضربات به کمر می‌تواند باعث آن شود.
عواملی که می‌توانند خطر دیسک کمر را افزایش دهند عبارت‌اند از:
- وزن: وزن بیشتر استرس بیشتری را روی دیسک ها ایجاد می‌کند.
- شغل: افرادی که از لحاظ شغلی دارای مشاغل سخت و فیزیکی هستند ، بیشتر در معرض خطر مشکلات کمری هستند. بسیاری از این حرکات مانند بلند کردن ، کشیدن ، فشار دادن ، خم شدن یا پیچاندن می‌تواند خطر دیسک کمر را افزایش دهد.
- ژنتیک: برخی افراد سطح بالاتری از خطر را به ارث می‌برند.
ارتباط دیسک کمر و درد پا
کمردرد و یا درد پاها یک علامت متداول دیسک کمر است. ناراحتی ، بی حسی و سوزن سوزن شدن می‌تواند از باسن تا تمام انگشتان پا انتشار داشته باشد. درد هنگام راه رفتن ، ایستادن و انجام هر کاری که باعث ایجاد فشار داخل شکمی شود ، مانند سرفه ، عطسه ، یا کرنش با حرکات روده بدتر می‌شود. ضعف عضلانی می‌تواند در پای آسیب دیده ایجاد شود و اسپاسم عضلات شایع است. درد تا یک سوم از همه موارد با یا بدون درمان برطرف می‌شود ، اما این روند چند هفته طول می‌کشد.
دیسک کمر معمولاً با یک رویداد آسیب زای خاص همراه نیست. این بیماری در اثر سایش و پارگی ستون فقرات ایجاد می‌شود و می‌تواند بعد از یک فعالیت ساده مانند خم شدن ، بلند کردن وزنه سنگین یا هرگونه فعالیت شدید که باعث ایجاد فشار شکمی می‌شود ، تجلی یابد. این فشار اغلب به دیسک منتقل می‌شود ، و اغلب در ناحیه مهره L4 / L5 به وجود می‌آید. نشستن طولانی مدت و بلند کردن و پیچ خوردگی های مکرر از عوامل خطرزا هستند ، همچنین کاهش میزان عضلات ناشی از عدم فعالیت بدنی است.
عوارض احتمالی
نخاع دقیقاً زیر کمر ، گروهی از ریشه های عصبی بلند به نام کوودا اکوینا (cauda equina ) را جدا می‌کند – این اعصاب شبیه دم اسب هستند. در بعضی موارد ، دیسک کمر می‌تواند کل کوودا اکوینا را فشرده کند و ممکن است نیاز به جراحی اورژانسی باشد. در صورت بروز هر یک از علائم زیر ، به دنبال فوریت‌های پزشکی باشید:
علائم بدتر: اگر درد ، بی حسی یا ضعف آن قدر شدید شود که نتوانید کارهای روزانه را انجام دهید ، به پزشک مراجعه کنید.
اختلال عملکرد مثانه یا روده: سندرم کوودا اکوینا ممکن است منجر به بی اختیاری در ادرار کردن شود.
بی حسی تدریجی: این حالت یک کاهش تدریجی احساس است که در مناطقی که به طور معمول زین اسب را لمس می‌کنند – ران داخلی ، پشت پاها و ناحیه اطراف روده را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
تشخیص
در بیشتر موارد ، برای تشخیص دیسک کمر، پزشک شما فقط نیاز به معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی دارد. پزشک شما همچنین ممکن است معاینه عصبی را برای بررسی رفلکس ، قدرت عضلات ، توانایی راه رفتن و توانایی احساس سیخونک های اساسی یا لرزش انجام دهد. در بعضی موارد ، پزشک شما آزمایشات چند تصویربرداری را ترتیب می‌دهد.
درمان دیسک کمر و درد پا
درمان اولیه برای دیسک کمر استراحت (از جمله استراحت در رختخواب) ، یخ درمانی و داروهای ضد التهابی و ضد درد است. برای 48 تا 72 ساعت اول از یخ درمانی استفاده کنید و سپس روی محل مورد نظر از حرارت ملایم استفاده کنید. بیشتر افراد علائم خود را در طی مدت چند روز یا چند هفته با درمان محافظه کارانه تسکین می‌دهند ، مانند جلوگیری از موقعیت‌های دردناک و پیروی از یک برنامه منظم برای ورزش و تمرین و همچنین استفاده از داروهای ضد درد.
داروها
داروهای دیسک کمر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- داروهای بدون نسخه ضد درد
- مواد ضد درد: اگر داروهای مسکن OTC درد را بهبود نمی‌بخشند
- ضد تشنج‌ها: این داروها در ابتدا برای تشنج طراحی شده بودند ، اما می‌توانند به درد عصبی مرتبط با دیسک کمر نیز کمک کنند.
- شل کننده های عضلانی: اگر اسپاسم عضلانی دارید.
- تزریق کورتیزون: برای کاهش تورم یا التهاب ، ممکن است مستقیماً به نواحی اطراف اعصاب نخاعی تزریق شود.
- تزریق استروئید اپیدورال راهی برای ارائه داروهای استروئیدی در اطراف ریشه عصبی فشرده یا تحریک شده است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این تکنیک در بهبود درد و عملکرد و همچنین کاهش ناتوانی موثر است. این کار ممکن است در موارد خاص بیماران را از جراحی های غیر ضروری نجات دهد.
فیزیوتراپی
درمان طولانی مدت تحت مراقبت پزشک شامل فیزیوتراپی ، داروها ، تزریق استروئید اپیدورال و استفاده از دستگاه های تحریک عصب برقی از طریق پوست (واحد TENS) است که برای کاهش التهاب ، تحریک های الکتریکی را به داخل منطقه می فرستند.
شواهد و مدارکی در حال رشد نشان می‌دهد که مهندسی بافت به صورت برداشت و تجدید سلول‌های بنیادی بدن ممکن است روشی امیدوار کننده برای درمان دیسک کمر در قسمت تحتانی کمر باشد.
بسیاری از افراد با فیزیوتراپی درمان موفقیت آمیزی پیدا می‌کنند، که می‌تواند به شما در یافتن موقعیت‌ها و تمرین‌هایی کمک کند که درد را به حداقل برساند. در تعداد کمی از موارد ، در صورت عدم کاهش علائم و نشانه‌های بیماری بعد از یک هفته پس از درمان ، یا در صورت بی حسی ، عدم کنترل مثانه یا مشکل در ایستادن یا راه رفتن ، اگر در مواردی که درمان‌های محافظه کارانه نتوانند علائم بیماری را حفظ کنند ، به عمل جراحی نیاز خواهد بود. این عمل معمولاً فقط برای از بین بردن بخشی از دیسک است ، اما در بعضی موارد نیاز به حذف کامل دیسک است. در موارد نادر ، جراح شما دیسک مصنوعی را توصیه می‌کند.
برخی دیگر با داروهای جایگزین برای کمردرد ، از جمله مراقبت کایروپراکتیک ، طب سوزنی ، ماساژ و یوگا ، موفقیت کسب کرده اند.
جراحی دیسک کمر
در صورت از بین رفتن عملکرد روده یا مثانه ، ضعف پیشرونده پا یا وضعیت اضطراری ممکن است عمل جراحی در صورت نیاز به بهبودی دیسک به خودی خود انجام شود. 5 درصد خطر عود مجدد بیماری و خطر بیشتر دردهای کمر در آینده ، با یا بدون جراحی وجود دارد. همه دیسک های کمر باعث درد نمی‌شوند یا به درمان نیاز ندارند. این امر تنها در صورتی اتفاق می افتد که دیسک کمر بر روی یک یا چند عصب در کانال نخاعی فشار وارد نماید.
درمان دیسک کمر و درد پا با ورزش
ورزش دیسک کمر که برای شرایط دردناک دیسک تجویز می‌شود ، به طور معمول برای کار با عضلات اصلی و خلفی بدن طراحی شده اند. این ماهیچه ها بسیار قوی هستند ، اما بسیاری از ارائه دهندگان مراقبت فکر می کنند تقویت بیشتر آن‌ها به تسکین درد پاتولوژیک دیسک کمک می‌کند. این تئوری منطق آناتومیک کمی دارد، اما ورزش هنوز هم خود را برای بسیاری از بیماران بسیار مفید نشان داده است.
تمرینات ورزشی، دیسک تخریب شده را ترمیم نمی‌کنند و مستقیما باعث بهبودی دیسک نمی‌شود. بنابراین چرا بسیاری از بیماران مبتلا از تسکین ناشی از فعالیت بدنی هدفمند لذت می‌برند؟ پاسخ به این سؤال عمیقاً با یکی از مشکلات کلی مربوط به درمان دیسک کمر همراه است: تشخیص نادرست.
درباره انواع مختلف توصیه شده از ورزش درمانی دیسک های کمر در مقاله های ذکر شده در زیر بیاموزید:
- کشش دیسک بین مهره ای در بسیاری از فعالیت‌های مختلف به عنوان گرم کردن یا وسیله ای برای افزایش انعطاف پذیری کلی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- یوگا برای تشخیص دیسک کمر یک تمرین زیبای ذهنی است که ممکن است به تسکین برخی از انواع درد کمر و گردن کمک کند.
- شنا برای دیسک کمر، ناجی شخصی خودم می‌باشد. شنا بیشتر از هر نوع درمان دیگری که تاکنون امتحان کرده ام ، باعث کاهش شدت درد من شده است.
- پیلاتس برای دیسک های کمر ، ماهیچه های اصلی بدن را تقویت می کنند و ممکن است به بهبود درد دیسک کمک کنند.
- تای چی برای دیسک کمر ، حرکات هنرهای رزمی باستانی علائم بیماری را با یک تمرین ملایم از بین می‌برد.
- تنیس برای دیسک کمر یک پیشنهاد دشوار است ، زیرا این ورزش بسیار پرتحرک است و ممکن است بسیاری از مشکلات موجود در دیسک را تشدید کند.
- درمان دیسک کمر با گلف، فعالیت دیگری است که ممکن است منجر به افزایش علائم در برخی بیماران شود.
- دویدن برای دیسک کمر باعث تشدید درد در بسیاری از افراد می‌شود ، اما ممکن است به برخی بیماران برای یافتن استراحت علامتی نیز کمک کند.
- پیاده روی برای دیسک کمر یک تمرین با فشار کم است که می‌تواند در هر نقطه و تقریباً برای هر بیماری می‌تواند استفاده شود.
- وزنه برداری در دیسک کمر یکی از سرگرم کننده ترین ریسک هاست ، اما آموزش مقاومت از بسیاری جهات باعث تقویت سلامت آناتومیکی عالی می‌شود.
- کاهش وزن برای یک دیسک کمر فقط به هر بیمار کمک می‌کند تا بار روی ستون فقرات حساس خود را سبک کند.
- توان‌بخشی دیسک کمر پس از آسیب یا جراحی برای بازگرداندن بیماران به عملکرد بدنی طبیعی استفاده می‌شود.دیسک های کمری در ورزشکاران ممکن است مشکلات خاصی را برای بهبودی ایجاد کنند.
پیشگیری از ابتلا به دیسک های کمری
چند تاکتیک وجود دارد که می‌تواند به پیشگیری از دیسک های کمری کمک کند:
- ورزش: تکنیک های ورزشی مناسب به تثبیت و حمایت از ستون فقرات کمک می‌کند.
- حالت بدنی خوب را تمرین کنید: وضعیت استقرار خوب باعث کاهش فشار بر ستون فقرات می‌شود. حتماً در هنگام بلند کردن وسایل سنگین از وضعیت مناسب بدنی استفاده کنید – با پا ، نه با کمر وزنه را بلند کنید.
- حفظ وزن سالم: وزن بیشتر به معنی فشار بیشتر است.
